Utøya

I Innlegget

Her

skreiv eg om helga i Oslo,

der me var gjester på Landsmøtet til 

FLT

(Forbundet for Ledelse og Teknikk)

Søndagen var det alternativt program for

gjestar frå utlandet og tidlegare tillitsvalde.

Det var tur til

 Utøya

Det tok 1 time med buss frå Oslo til Utøya i Tyrifjorden.

Skyssbåten Torbjørn 

tok oss over til Utøya som ein ser i bakgrunnen.

Det var regn og tunge skyer låg over terrenget,

eigentleg passa det godt til sinnstemninga 

som me etterkvart kom i.

Hovudhuset på Utøya.

På øya har titusenvis av ungdom valt å bruke

feriedagane til å lære om og jobbe for 

demokrati, likeverd og solidaritet.

I låven er utstillinga som fortel om den lange

politiske historia.

Først vart me tatt med til Torget,

det praktiske hjartet av Utøya.

Der er spisesalen,møterom,

bibliotek, konferansesal og toaletter.

Denne bygninga sto ferdig 2015.

Hegnhuset skal minne besøkande om øya sin mørkaste dag

fredag 22. juli 2011

Denne dagen vart

AUF sin sommarleir angrepen av ein

høgreekstrem terrorist.

69 leirdeltakarar, dei fleste under 20 år,

vart drepne.

I tillegg vart mange skada.

Hundrevis av ungdom symde ut i Tyrifjorden

og vart redda av heltemodige menneske på fastlandet.

Hegnhuset, namnet som betyr å hegne om,  er bygt 

rundt Kafèbygget

som var hjartet av Utøya.

Her var møteroma, spisesal og kiosk,

bygget der alle ungdomane

hadde ei tilknytning.

Sjå på bygget !

Hegnhuset betår av 69 kraftige søyler som strekker seg heilt opp.

Ei søyle for kvar av dei som vart frårøva livet sitt.

Omkring desse står 495 utvendige søyler og

hegner om minnet til dei døde.

Desse søylene symboliserer kvar og ein av dei overlevande,

dei som ber på tankar og minner frå denne 

dagen resten av sitt liv.

Eg må vedgå at klumpen i halsen vart større og større

over det eg fekk høyre og sjå.

Eg tenkte på nabojenta vår som var der.

Ho berga seg med å ligge i vatnet under ein bergnabb

til ho i lag med fleire symde til fastlandet.

Då me fekk sjå ein lang vegg i kafèen

dekt av ei utstilling som fortel historia om

22. juli 

var det med tårevåte augo eg studerte

tidslinja på veggen som viser

tekstmeldingane som gjekk mellom livredde ungdomar 

og pårørande  denne fredags ettermiddagen.

Orda er plassert inn i ei tidslinje der ein får 

samanheng når meldingane koplast til hendingane rundt omkring

på øya i desse timane, og til det som skjedde på fastlandet. 

Dette er kjelder utan filter. Det er orda frå dei som 

var der då.

Dikt av Frode Grytten juli 2011

Lysningen

Minnestedet etter 22. juli

består av ein stor samlande sirkel på ei høgde av øya.

Frå dei høge furutrea rundt lysningen heng ein stålring 

1,5 m over bakken.

På denne er namna på dei som blei drept på Utøya 22. juli 

stansa ut.

Ingen  namn kjem først eller sist.

Minnestaden er eit vakkert, verdig, roleg og varig sted for 

 ettertanke.

Ei sterk og fin oppleving var over.

Eg har slite med å finne ord til eit blogginnlegg om 

inntrykka eg fekk denne dagen, 

Utøya rommer så mykje

historie både ei mørk og ei lys side.

Eit besøk der er både godt og vondt. og noko

ein vil hugse i lang tid.

Kvart år besøker tusenvis av menneske Utøya,

både norske og utenlandske.

Særleg viktig er det at ungdomar

får høve til å lære og diskutere kva

demokrati betyr i kvardagen.

Om du vil kan dul lese meir på

Wikipedia